De eerste twaalf kilometer moeten we klimmen tot een hoogte van 1200 meter en dalen daarna af naar een klooster in San Juan de Ortega. We willen hier een broodje eten, maar de bar heeft alleen koekjes. Ook goed.
Na ons tegoed te hebben gedaan aan een rol mariakaakjes vervolgen we onze weg en kunnen we gelukkig nog een broodje scoren bij een heel aardig Spaans stel, die vlak voor de siësta een omelet voor ons willen bakken.
Vanaf daar is het een kippeneindje naar Atapuerca, waar we slapen in een zeer minimalistische Albergue. Een soort houten hut met een paar bedden die ook de zeer toepasselijke naam 'La Hutte' draagt.
Atapuerca is een dorp van niks, maar is een beetje op de kaart gezet door opgravingen die aantonen dat er een miljoen jaar geleden al menselijke aanwezigheid in Europa was.
's Avonds eten we in het enige restaurant wat het dorp rijk is, waar ze (wederom) nog nooit van vegetarische gerechten gehoord hebben. Het diner bestaat uit koude asperges met een kwak mayo en een enorm bord pasta met alleen tomatensaus. Genieten dus... We gaan onszelf nu in slaap huilen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten