Tot Las Herrerías is de route zo goed als plat maar daarna is het uit met de pret. We moeten flink klimmen naar het plaatsje La Faba. We zijn het niet meer gewend en met rode koppen strompelen we het dorp binnen. Gelukkig kunnen we daar verkoeling vinden op een terrasje, waar we ook een Nederlands meisje tegenkomen. Zij was de dag er voor van plan om te stoppen maar het boeken van haar terugvlucht lukte niet. Dat beschouwde ze als een teken om toch maar door te gaan.
Als wij onze klim vervolgen worden we alleen gehinderd door een groep koeien die voor ons lopen. De uitzichten worden steeds mooier en bereiken hun letterlijke en figuurlijke hoogtepunt op de top van de berg, in O Cebreiro.
We scoren een plekje in de herberg en gaan na het douchen een biertje drinken in het miniscule dorpje (waar de lokale specialiteit overigens inktvis is. Wij wisten niet dat die beesten ook in de bergen leefden).
Als we terugkomen merken we dat Noor's iPhone weg is. Bellen geeft direct de voicemail, dus de telefoon is uitgezet. Duidelijk gestolen dus. Het lukt ons niet goed dit duidelijk te maken aan de hospitalero. Gelukkig slapen naast ons twee Spaanse meisjes die goed Engels spreken. Ze helpen ons vertalen, maar veel opleveren doet het helaas niet. We besluiten dan maar zo snel mogelijk aangifte te doen.
We dineren met brood, kaas en wijn. Simpel en lekker. Daarna bekijken we de zonsondergang en gaan naar bed. Morgen afdalen, brrr!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten