Als we 's ochtends uit Triacastela vertrekken is het nog donker. Er zijn twee routes naar Sarria, en wij besluiten de kortste, maar meest heuvelachtige route te nemen, via San Xil.
Na een paar kilometer beginnen we toch te twijfelen. De route komt niet overeen met onze kaart. We komen uit in een klein dorp en daar blijkt dat we de 'verkeerde' route hebben genomen. We gaan verder en komen na een prachtige route door een mysterieus bos in Samos, waar we een broodje eten en koffie drinken. Verderop staat een man te klungelen met zijn paard. Hij probeert hem de trailer in te dwingen met touwen, maar het paard is in de stress geschoten. Na drie kwartier biedt Noor maar aan te helpen en het lukt om zonder ingewikkelde touwen en zonder duwen en trekken het paardje braaf de trailer in te krijgen. (Gisteren was Noor al een beetje boos over de onnozele manier waarmee deze mannen met hun paarden omgingen; vandaag moest dit paard naar huis omdat het gevallen was en wonden op knieën en neus had. Sneu.)
Na de lunch vervolgt de camino haar weg eerst langs de autoweg en later voor de voetgangers door de corredeiros: bospaadjes die zo omgroeid zijn dat het bijna tunnels zijn. We passeren een aantal verlaten nederzettingen en komen na een tijdje tot de conclusie dat we wéér op een andere weg zitten dan geplanned. De dorpjes die überhaupt een naam hebben zijn niet te vinden op onze kaarten. Het is heel vervelend lopen op een weg die je niet 'kent', omdat je je niet kunt richten op een bepaald doel. We hopen dat achter elke heuvel of bos een dorpje met een colaatje is, maar het blijkt telkens niet zo te zijn. Op een gegeven moment zijn we volledig het spoor bijster. Het enige dat we kunnen doen is de gele pijlen volgen. Als we na een paar uur maar langs de kant van de weg gaan zitten, blijkt er een café honderd meter verderop te zijn. Daar komen we weer op de echte camino en is de tocht naar Sarria makkelijk.
Sarria ligt op 111 kilometer lopen van Santiago. Om de Compostela (certificaat voor het lopen van de camino; kan in Spanje op het cv worden gezet en verzoekt st. Jacob om het vergeven van de zonden) te behalen, moet men minstens 100 kilometer hebben gelopen. Hier vertrekken dus veel Spanjaarden. Vanaf nu wordt de camino een soort drukke avondvierdaagse (compleet met busreizen). We zijn benieuwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten