Etappe 26

Vandaag zijn we eindelijk van de meseta verlost! Een simpele wandeling van 22 km brengt ons aan de voet van de Montes de León, in het plaatsje Rabanal del Camino. Het is heerlijk om niet meer de hele dag langs een provinciale weg te hoeven lopen met telkens hetzelfde uitzicht.

We slapen in de herberg van de Engelse jacobsvereniging, the Confraternity of st. James. Er is een Nederlandse hospitalero. Als we noemen dat we onze kleren willen wassen en per ongeluk het woord 'bedbugs' laten vallen schieten ze allemaal in paniek. Hoewel we de grootste voorzorgsmaatregelen hebben genomen om géén bedwantsen meer in het merendeel van onze bepakking te krijgen, staan ze erop dat we alles nog een keer gaan ontsmetten. Totaal overbodig, aangezien we onze tassen altijd in dichte vuilniszakken hebben gehouden en de inhoud van de tas ook in plastic zakjes hebben verdeeld. We wilden alleen het ene zakje dat in aanraking was gekomen met de bedden wassen. Maar goed, het is ren heel gedoe, maar we werken mee. Als we haar erop wijzen dat de kans dat andere pelgrims bedbugs mee naar binnen nemen groter is, wil ze er niets van horen. Griezelverhalen, zegt ze. Niet ons probleem dan.

Wel een geweldig mooie herberg! Een enorme tuin waar we in de middag lekker kunnen ontspannen. Om vijf uur is het tijd voor de gezamenlijke thee met een mariakaakje. Het blijft natuurlijk een Britse herberg. We kletsen wat met wat Japanners uit Tokio en Osaka. We lachen als ze vertellen dat Osaka 200 miljoen inwoners heeft, en dat vergelijken met Nederland. Ze zijn zelf ook verbaasd.

We koken en praten nog wat met een Bulgaars stelletje. Zij hebben ver gelopen (37 kilometer) en zijn blij dat ons morgen een minder zware etappe te wachten staat.