De etappe was zwaar en vrij saai. In het begin waren de uitzichten nog mooi, maar al gauw ontnam dichte bebossing ons kijkplezier en was er ongeveer 10 km niets te zien.
Toen een passerende Duitser ons vertelde dat in Zubiri (ons eindpunt) de herbergen vol zouden zitten, begonnen wij ons een beetje zorgen te maken. We hebben er flink de pas in gezet. Dit was zwaar, want we moesten een vrij steil pad naar beneden volgen.
Toen we om half twee in Zubiri aankwamen was de brug aan het begin van het dorp bijna te zwaar om over te steken door de pijn aan onze voeten. Gelukkig was er nog wel plek in één van de herbergen. De stapelbedden zijn wankel en 15 euro per nacht, maar een bed is een bed en wij waren allang blij dat we onze schoenen uit konden trekken en onder een warme douche konden stappen.
Inmiddels is alles weer een beetje hersteld. We hebben spelletjes gespeeld in de woonkamer en zelf enorme broodjes gezond gemaakt om geld te besparen. Heerlijk in het zonnetje opgegeten (Noor ziet er nu uit als een tomaat).
Morgen lopen we naar Pamplona. 20 kilometer, maar een stuk vlakker dan vandaag. Eitje! (hopen we...)
even een test..........toch weer aan het eind op een terras....nu maar hopen dat er geen snurkende mannen (of vrouwen) op jullie slaapzaal liggen!
BeantwoordenVerwijderen